Laatste etappe voor zeilweek
Na het onweer met enorme bliksemschichten gisteravond, worden we vanmorgen wakker met een paar fikse buien. Gezien ook het bepaald niet hygiënische sanitair, springen we zo in de kleren en vertrekken nog voor 8 uur.
Vandaag de laatste reisdag voor de zeilweek. Een leuke stop onderweg voor een paar Macedonische vrouwen die hun productie aan allerlei gewekte groenten en fruit aan de man/vrouw probeerden te brengen. Vrouw werkt in dit geval beter, want niet goed bekend met de lokale valuta en niet voorbereid op onderhandelen (toch al niet mijn sterkste punt) kon Mannis aanschouwen hoe ik 6 potten vol verrassing, maar zo’n € 30,- armer weer in de camper stapte. Maar dan zijn het wel grote potten. En wat moet je anders met dat Macedonische geld, dat overigens alleen papier kent en geen munten.
Over de grens met Griekenland zien we een landschap dat ruiger is, of droog en glooiend, of rotsachtig en stijler. Moeilijk om te cultiveren, of om wegen aan te leggen, al betekent dat niet dat dat niet gebeurt.
Een schildpad over de weg ging voor mij niet traag genoeg om vast te leggen op een plaatje… maar iets van de bloeiende bloemen zie je wel terug. Brem, naarmate de route volgde steeds groter wordende oleanders, en (niet op plaatjes) bougainville.
Uiteindelijk vinden we een plekje op een camperstop net voorbij Lefkas met uitzicht over de Ionische zee. Daar gaan we nog een dagje van de rust genieten, voordat we aan boord gaan voor een weekje zeilen met het DGFG-team.
Het idee was om het voor vandaag te laten bij bovenstaande tekst en foto’s, in de veronderstelling dat het een heel relaxte rustdag zonder al te veel belevenissen zou worden. Het liep anders. Bij gebrek aan strandweer besloten we na een hele relaxte ochtend, een scooter te huren. Dat bleek te kunnen voor wel € 20,-. Vervolgens onderweg naar de Nigri watervallen een erg leuk terras aan zee gevonden, en vervolgens alsnog de Nigri watervallen gevonden. Het water dat er viel was overigens zeer beperkt (Mannis heeft nog geprobeerd een bijdrage te leveren, maar het effect was minimaal), maar de natuur was schitterend.
Tijdens de wandeling naar de waterval toe werden we verrast door soort oerwoudgeluiden, maar doordat er zo weinig stroming was, bleken er ideale vijvertjes te zijn ontstaan voor hitsige kikkers die indruk probeerden te maken op hun soortgenoten en waarvan het gekwaak tussen de rotsen goed weerklonk.
De volgende stop was gepland bij het schijnbaar indrukwekkende Kathisma strand. Dat hebben we niet bereikt. De scooterroute was heerlijk en gaf geweldige vergezichten, maar routeborden zijn niet duidelijk en niet dikbezaaid en met orientatievermogen (dat van Mannis dan, het mijn is zowiezo afwezig) heb je niet zoveel, aangezien de wegen zo bochtig zijn dat je geen idee hebt waar een weg naar toe leidt. Zo kwamen we helemaal aan de top, maar bleek dat een doodlopende weg. Inmiddels was ook het tankje van de scooter leeg, maar gelukkig waren we boven en konden we op zwaartekracht naar beneden. Daar aangekomen reden we bijna tegen een tankstation op, waar we tot de conclusie kwamen dat we helemaal aan de zuidkant van het eiland uitgekomen waren, terwijl we toch echt aan de noordwest kant moesten zijn.
Hoe dan ook, het werd nog een flinke route waarbij we in het donker en enigszins verkleumd, maar zeer voldaan en voorzien van mooie foto’s en filmpjes weer bij de camper aan kwamen.
-
—
door